این راهنمای خدمات انجمن است - حاصل راهنمای میراث سوم که از زمان اولین پیش‌نویس آن در سال 1951 توسط بیل دابلیو، کاملا در خدمت این جنبش بوده است. تمام اصول و فرایندهای خدماتی اصلی که در آن راهنما آمده است در اینجا نیز حفظ‌شده است. این مطالب برای راحت‌تر و کامل‌تر شدن، ویرایش و نوآرایی شده است. بازنگری کلی در کنفرانس خدمات عمومی سال 1999 تصویب گردید. کمیته گزارش‌ها و منشور کنفرانس مسئول بازبینی و تصویب ویرایش‌ها و به‌روزرسانی‌های سالانه راهنمای خدمات انجمن/مفاهیم دوازده‌گانه برای خدمات جهانی است. میراث خدمت انجمن توسط بیل دابلیو. گام دوازدهم ما-یعنی انتقال پیام AA- خدمت اصلی اجتماع انجمن است؛ این هدف اصلی و مهم‌ترین دلیل وجود ماست. بنابراین انجمن بیش از یک سری اصول است؛ در واقع اجتماع الکلی‌های گمنام است. ما باید این پیام را انتقال دهیم، در غیر این صورت ممکن است هم خودمان نابود شویم هم کسانی که واقعیت را دریافت نکرده‌اند. خدمات انجمن شامل هر چیزی می‌شود که کمک می‌کند به یک بیمار مانند خودمان دسترسی پیدا کنیم - از خود گام دوازدهم گرفته تا یک تماس تلفنی ده سنتی و یک فنجان قهوه و دفتر خدمات عمومی انجمن برای اقدامات ملی و بین‌المللی. حاصل کل این خدمات، (میراث سوم خدمت است). خدماتی از قبیل محل برگزاری جلسات، همکاری‌های بیمارستانی و دفاتر میان گروهی؛ این‌ها شامل جزوه‌ها، کتاب‌ها و تقریبا هر نوع تبلیغات مناسب. این‌ها به کمیته، نماینده، معتمد و کنفرانس نیاز دارد. و نباید فراموش کرد که این‌ها به کمک‌های داوطلبانه از درون خود انجمن نیاز دارد. آنچه برای رشد انجمن حیاتی است این خدمات، چه توسط افراد، گروه‌ها، نواحی یا مجموعه انجمن ارائه گردد، برای موجودیت و رشد ما کاملاً حیاتی هستند. همچنین ما نمی‌توانیم انجمن را با حذف چنین خدماتی ساده‌تر کنیم. با حذف آن‌ها فقط پیچیدگی و سردرگمی حاصل ما خواهد شد. بنابراین ما در مورد هر خدمتی فقط یک پرسش مطرح می‌کنیم: آیا این خدمت واقعا موردنیاز است؟ اگر موردنیاز است پس ما باید آن را حفظ کنیم و در غیر این صورت در رسالت خود برای کمک به کسانی که به این خدمات نیاز دارند یا به دنبال انجمن می‌گردند، شکست خواهیم خورد. حیاتی‌ترین و درعین‌حال خدماتی که کمتر درک شده آن‌هایی هستند که ما را قادر می‌سازد به‌صورت یک مجموعه عمل کنیم، برای مثال: دفتر خدمات عمومی، موسسه خدمات جهانی انجمن، موسسه گريپ واين و هیئت‌امنای ما که به لحاظ قانونی بانام شورای خدمات عمومی انجمن الکلی‌های گمنام شناخته می‌شود. وحدت جهانی ما و بخش اعظمی از رشد ما از اوایل تشکیل انجمن، به‌طور مستقیم از طریق این خدمات حیات‌بخش قابل‌ردیابی است. تا سال 1950 همه این خدمات تنها بر عهده تعدادی کمی از اعضای پیشکسوت انجمن، چند دوست غیرالکلی، دکتر باب و من بود. در تمام سال‌های طفولیت انجمن، ما پيشکسوتان معتمدان خود گماشته انجمن الکلی‌های گمنام بودیم.