بدین جهت مشغول نوشتن نامه اعمال یا ترازنامه خود شدیم. این قدم چهارم بود. کسبی که ترازنامه مرتبی نداشته باشد، معمولاً ورشکست می‌شود. تهیه ترازنامه تجارتی، دلیلش یافتن و روبرو شدن با واقعیات است. کوششی است در جهت کشف موجودی واقعی و یافتن اجناس اسقاط و غیرقابل فروش، تا بتوان سریعاً و بدون احساس پشیمانی از آنها رفع شر کرد. اگر صاحب کسب قرار است موفق باشد، نمی‌تواند در مورد ارزشها، خود را گول بزند.ما هم دقیقاً همان کار را با زندگی خود کردیم و با صداقت به حساب و کتاب خود رسیدیم. در وهله اول به جستجوی نقایص شخصیت خود که باعث شکست ما در زندگی شده بود پرداختیم. از آنجا که رد پای هوای نفس را در موارد مختلف زندگی خود به وضوح مشاهده می‌کردیم و مجاب شده بودیم که ناکامی ما از آن سرچشمه می‌گیرد، بنابراین توجهمان به نقش کلی هوای نفس در زندگیمان معطوف شد. «ترس»، این کلمه کوتاه، تقریباً به نحوی تمام قسمتهای مختلف زندگی ما را در بر می‌گیرد. این تاروپود فاسد و شیطانی که لفافه زندگی ما از آن تنیده شده بود، سلسله اتفاقاتی را در زندگی ما به حرکت درمی‌آورد که نتیجه آن جز بدبختی نبود و با آنکه فکر می‌کردیم که مستحق آن نیستیم، آیا این خود ما نبودیم که تحرک آن را باعث می‌شدیم؟ به نظر ما ترس می‌بایستی با دزدی دریک ردیف طبقه‌بندی شود و اینطور به نظر می‌رسد که بیشتر از دزدی تولید دردسر می‌کند. ترس‌های خود را به طور کامل مرور کردیم و سئوال این بود که دلیل ترس ما چیست؟ آیا دلیلش این نبود که اتکا به نفس کاری از پیش نبرده بود؟ اتکا به نفس به تنهائی کافی نیست، بعضی از ما در گذشته از اعتماد به نفس خوبی برخوردار بودیم اما ترس و ناراحتی‌های دیگر ما را کاملاً از بین نمی‌برد، بخصوص وقتی که باد را به غبغب ما می‌انداخت و اوضاع را بدتر هم می‌کرد.شاید راه بهتری هم وجود داشته باشد. ما اکنون روش متفاوتی درپیش گرفته‌ایم. روش ما تکیه و اعتماد به خدا است و به جای اعتماد به نفس محدود خود، به نیروی لایزال خدا تکیه زده‌ایم. ما اینجا هستیم تا نقشی را که او به ما محول می‌کند برعهده بگیریم و فقط آن را تا جائی دنبال می‌کنیم که فکر می‌کنیم او برایمان درنظر گرفته است. ما با افتادگی به او تکیه کرده‌ایم و او به ما قدرت می‌دهد تا مصیبت را با آرامش خنثی کنیم. ما هرگز به‌خاطر اتکا به آفریدگارمان ازکسی عذر می‌خواهیم. ما توانائی آن را یافته‌ایم تا به آنها که می‌گویند روحانیت از آن ضعفا است لبخند بزنیم. در واقع روال روحانی راه توانائی است. در تمام اعصار رأی بر آن بوده که مفهوم ایمان شجاعت است. مردم با ایمان همگی از شجاعت برخوردارند. زیرا به خدای خود اعتماد دارند. ما هرگز برای باخدا شدن معذرت نمی‌خواهیم و به جای آن اجازه می‌دهیم از وجود ما برای نمایش کار خود استفاده کند. تقاضا می‌کنیم ترس ما را برطرف سازد و توجه ما را به آنچه که خود برای ما می‌خواهد منعطف کند. بدین ترتیب ترس رفته رفته از ما می‌گریزد.