موضوع این پمفلت راجع به تحقیقاتی می‌شود که در سال 1958صورت گرفته است. اینکه انجمن الکلی‌های گمنام با وجود رشد چشمگیری که داشته فقط توانسته است 5 درصد از کل مشکل بیماری الکلیسم جامعه را به دوش بکشد. پس تکلیف مابقی بیماران الکلی چه می شود؟! و خاطر نشان می‌کند که ما باید تعصب را نسبت به انجمن‌مان کنار بگذاریم و در راستای هدف اصلی‌مان قدردان هر نهاد یا روشی باشیم (پزشکی، مذهبی، آموزشی یا تحقیقاتی) که در حوزه‌ی اعتیاد به الکل تلاش می‌کنند، آنها همراهان ما در مسیر حرکت از تاریکی به روشنایی هستند. ما می‌دانیم که با هم می‌توانیم به چیزهایی دست پیدا کنیم که جداگانه و با رقابت هرگز نمی‌توانستیم به آنها برسیم.